Pacjenci korzystający z usług klinik stomatologicznych cenią sobie przede wszystkich obecność lekarzy stomatologów różnych specjalizacji pod jednym dachem oraz dostęp do wszelkiego rodzaju nowoczesnych urządzeń, dzięki którym leczenie jest mniej bolesne i przebiega sprawnie.
Kliniki stomatologiczne powstają nawet w małych miejscowościach, a zainteresowanie nimi jest duże.
Pomocne zdjęcia
Prężnie rozwijające się kliniki stomatologiczne w szczególności dbają o to, by pacjent od wejścia był traktowany wyjątkowo i by całe leczenie mogło odbyć się w obrębie jednej przychodni. Dlatego właśnie dysponują nowoczesnymi aparatami rentgenowskimi, które umożliwiają właściwą diagnostykę, między innymi poprzez umożliwienie robienia dokładnych zdjęć panoramicznych wszystkich zębów. Bardzo często nowoczesne aparaty RTG są cyfrowe, co umożliwia ograniczenie promieniowania, zrobienie dokładnych pomiarów komputerowych długości kanałów albo obliczenie gęstości kości i zapisanie zdjęcia na dysku lub wysłanie go na adres mailowy pacjenta.
Oko kamery
Nowością dla pacjentów małych gabinetów kosmetycznych, którzy jednak decydują się skorzystać z usług kliniki stomatologii, mogą być kamery wprowadzane do jamy ustnej podczas zabiegów. Lekarze mogą za pomocą obrazu wyświetlanego przed oczami pacjenta dokładnie objaśnić, jakie ma on problemy zdrowotne i jak będzie przebiegało leczenie. Taka technika obsługi pacjenta sprzyja jego cierpliwości i pozytywnemu nastawieniu do leczenia, ponieważ lekarz jest w stanie jasno uzasadnić swoje działania.
Prostowanie i wybielanie
Kiedy zęby są już wyleczone, pacjent może zdecydować się na ich prostowanie i wybielenie. Teraz nawet dorosła osoba, dzięki wiedzy ortodontów i zastosowaniu aparatów, może mieć idealnie równe zęby. Nowoczesne metody wybielania zębów, takie jak nakładki ze specjalnym żelem, łuki plazmowe albo stosowanie licówek najczęściej nie są dostępne w tradycyjnych gabinetach kosmetycznych. Tymczasem klinika stomatologiczna dysponująca odpowiednim sprzętem może sprawić, że zęby staną się nieskazitelnie białe.
Dermatologia to odgałęzienie medycyny, które zajmuje się chorobami włosów, paznokci oraz skóry. Do specjalistów zgłaszają się osoby z różnymi przypadłościami, ale każdy, kto znajdzie na swoim ciele niepokojące objawy, powinien udać się po poradę do dermatologa.
Dobra poradnia dermatologiczna współpracuje z wieloma fachowcami, którzy na pewno zajmą się odpowiednio leczeniem naszych problemów. Jak wynika z ostatnich badań, najwięcej osób przychodzi z problemami skórnymi, takimi jak trądzik młodzieńczy, trądzik różowaty oraz łuszczyca lub rogowacenie paznokci. Są to najczęściej spotykane dolegliwości i na pewno najbardziej widoczne, ponieważ wszelkie te zmiany są widoczne na skórze gołym okiem, więc nic dziwnego, że osoby, które na nie cierpią, jak najszybciej chcą udzielenia pomocy oraz fachowej porady.
Każdy dermatolog powinien podchodzić w sposób indywidualny do każdego pacjenta, ponieważ każde schorzenie, mimo że może być tego samego typu, jest inne, ponieważ pacjenci mają różne skóry i uwarunkowania genetyczne. Dermatolog na samym początku powinien zebrać wywiad środowiskowy, który pokaże, czy pacjent ma skłonności oraz na przykład obciążenia genetyczne. Poza tym, dermatolog powinien obejrzeć całe ciało pacjenta, ponieważ tylko w ten sposób będzie można wykluczyć inne schorzenia – na przykład raka skóry lub znamiona, które są dla lekarza podejrzane.
Leczenie powinno być też dobierane indywidualnie, ponieważ nie wszystkie osoby można leczyć tak samo. Inne leki przepisze się na trądzik nastolatkowi, a inne kobiecie, która karmi dziecko piersią.
Poradnia dermatologiczna powinna być dostępna dla każdego, ponieważ działa z pieniędzy składkowych, które składają się na nasze ubezpieczenie zdrowotne. Jednakże w takich miejscach są bardzo duże kolejki, więc nie ma się co dziwić, że każdy prywatny dermatolog też cieszy się bardzo dużą popularnością, ponieważ do niego nie trzeba czekać w kolejce kilku miesięcy.
Od dawna ubolewamy nad publiczną służbą zdrowia. Długie kolejki, termin wizyty u specjalisty liczony w miesiącach. Czy warto inwestować w prywatną opiekę medyczną? Jakie korzyści z tego płynące przyjdzie nam czerpać.
Zdrowie musi być najważniejszą wartością dla wszystkich ludzi. Z tego powodu tak znamienne jest, aby opieka medyczna obejmowała wszystkich ludzi. Oczywiście, nie jest łatwo zagwarantować sobie idealne usługi medyczne. Trzeba dokładnie rozejrzeć się na wspomnianym rynku, zanim podejmiemy odpowiednią decyzję.
Być może do tego czasu nie byliśmy usatysfakcjonowani z usług medycznych. Zawsze możemy zmienić je, korzystając z oferty prywatnych propozycji medycznych. Gdy nie mamy pojęcia, gdzie szukać właściwej opieki, w każdej chwili możemy poszukać konkretnych namiarów w wirtualnej przestrzeni. Wystarczy wpisać odpowiednie hasło, aby szybko przenieść się na oficjalne witryny prywatnych przedstawicieli medycznych. Bez wątpienia uda nam się trafić na taką ofertę, która będzie znajdowała się w pobliżu naszego miejsca zamieszkania. Tym samym nie będziemy musieli tracić czasu na dłuższe dojazdy, bowiem błyskawicznie dojedziemy na miejsce.
Jest to naprawdę bardzo ważne, bowiem czasami może się tak okazać, że pomoc medyczna będzie nam potrzeba od zaraz. Można podkreślić, że korzystanie z prywatnej opieki medycznej wiąże się z samymi walorami. Nie ma się czemu dziwić, że coraz więcej ludzi skłania się ku temu. Te osoby, które korzystają z publicznej służby zdrowia, wciąż są narażone na długie kolejki. Niekiedy konkretna wizyta jest zapisana dopiero za parę miesięcy.
Trzeba zaznaczyć, że jest to szczególnie kłopotliwe i na pewno nie wpływa w pozytywny sposób na nasze samopoczucie. Z tej przyczyny warto szczegółowo przemyśleć sprawę, czy dana opieka medyczna spełnia nasze potrzeby stuprocentowo.
Dolegliwość polegająca na ciągłym słyszeniu w jednym lub w obu uszach szumu, często jest objawem jakiejś poważnej choroby. Co powinniśmy wiedzieć o szumach usznych?
Szumom usznym może towarzyszyć zmęczenie, rozdrażnienie, poddenerwowanie, brak możliwości skupienia uwagi, zaburzenia snu, a nawet stany depresyjne, które w wyjątkowych sytuacjach prowadzić mogą do myśli samobójczych. Na szumy częściej skarżą się osoby starsze, ale i młode mogą zetknąć się z tym problemem.
Dolegliwość utrudniająca funkcjonowanie
Szumy uszne, ich ciągłe odczuwanie, może dezorganizować życie i utrudniać funkcjonowanie w pracy i w domu. Ciągłe akustyczne bodźce przeszkadzają w koncentracji uwagi, zaburzają sen i nie pozwalają odpocząć. Szumy uszne są bardzo trudne do wyleczenia ponieważ powstają w wyniku różnorodnych zaburzeń układu słuchowego, jak również centralnego układu nerwowego. Szumy uszne wymagają też leczenia u różnych specjalistów: audiologa, otolaryngologa, neurologa a często także psychiatry.
Różne przyczyny tego samego objawu
Przyczyny szumów usznych mogą być różne. Niektóre z nich to ciągłe przebywanie w hałasie, czyli praca przy produkcji lub słuchanie głośnej muzyki, infekcje górnych dróg oddechowych, nadciśnienie, urazy czaszki, uszkodzenie ucha środkowego, nadmierny stres, stwardnienie rozsiane albo stosowanie niektórych leków, na przykład chininy, kwasów acetylosalicynowych, erytromycyny.
Rodzaje terapii
Obecnie najbardziej skuteczna metoda terapii: TRT, stosowana jest w wyspecjalizowanych ośrodkach medycznych. Polega ona na uaktywnianiu procesu habituacji szumu. Pacjent słucha specjalnego nagrania z tzw. szumem szerokopasmowym. Jego słuchanie sprawia, że pacjent ma wrażenie, że własny szum się wyciszył. Możliwe jest także stosowanie aparatów słuchowych, leków usprawniających krążenie naczyniowe w błędniku, leki antydepresyjne oraz uspokające jeśli szumy uszne wynikają z depresji i złego samopoczucia. Lekarze w niektórych przypadkach zalecają stymulację laserową, która ma na celu zainicjowanie samodzielnej naprawy słuchu przez organizm.
Hydrokolonoterapia to zabieg, który z jednej strony wzbudza wielkie zainteresowanie, z drugiej zaś emocje. Zarówno ze strony lekarzy, jak i osób nie związanych ze środowiskiem medycznym.
Jak każda metoda zaliczana do tzw. niekonwencjonalnych, alternatywnych metod leczenia, ma swoich zagorzałych zwolenników i przeciwników. Warto zatem najpierw dowiedzieć się, na czym polega zabieg oraz dlaczego może wzbudzać emocje
Hydrokolonoterapia to irygacja, czyli płukanie jelita grubego. Nie należy jednak utożsamiać tego zabiegu z lewatywą, choć tak czasem określają go sceptycy, twierdzący, że to lewatywa dla zamożnych. Niemniej jednak należy wiedzieć, że w przypadku hydrokolonoterapii można przepłukać jelito grube na całej długości, która może wynosić nawet 2 metry. Aby całkowicie oczyścić z zalegających złogów jelito grube, potrzeba często wielu zabiegów. Dla niektórych będą to 2-3 razy, inni potrzebują nawet 10 zabiegów.
Dlaczego zatem hydrokolonoterapia budzi takie mieszane odczucia, ma tylu oponentów co zwolenników. Oczywiście w dużej mierze wynika to z doniesień o powikłaniach, dolegliwościach i problemach, jakie mieli pacjenci po zabiegach. Ale nawet lekarze, którzy interesują się tym zagadnieniem przyznają, że przeważająca większość takich dramatycznych sytuacji to efekt nieprawidłowości, zaniedbań, przeprowadzania zabiegu w miejscach nieodpowiednio przygotowanych.
W warunkach sterylnych, w ośrodkach medycznych, przy fachowym personelu, powikłania stanowią minimalny odsetek, tak jak przy innych rutynowych procedurach medycznych. Warto zatem poznać również argumenty za stosowaniem hydrokolonoterapii. Przede wszystkim oczyszcza jelito z zalegających złogów, usuwa pasożyty, grzyby, bakterie, które stanowią florę patologiczną. Jednocześnie przywraca i pozwala zachować równowagę mikrobiologiczną.
Takie gruntowne porządki mają wpływ nie tylko na przewód pokarmowy, ale na cały organizm. Dlatego hydrokolonoterapia jest zalecana przy schorzeniach i dolegliwościach o różnym charakterze.
Każda choroba ma swój zapach. Oddech jest wizytówką stanu naszego organizmu. W zapachu wydobywającym się z ust bądź unoszącym się nad skórą znajdują się bowiem związki chemiczne produkowane przez komórki niemal całego ciała.
Podczas choroby organizm wytwarza więcej niektórych substancji. Na przykład u chorych z zaawansowaną cukrzycą w oddechu jest dużo acetonu, który pachnie jak zgniłe jabłka. Choroby nerek objawiają się zaś nadmierną ilością związków aminowych i azotu przypominających odór zepsutych ryb.
O tym, że chory organizm pachnie inaczej, wiadomo było od dawna. Już w starożytnej Grecji Hipokrates, uważany za ojca medycyny, wiedział, że podczas oględzin chorego należy powąchać jego oddech. Jednak dopiero niedawno uczeni zaczęli szukać sposobu zidentyfikowania substancji znajdujących się w wydychanym powietrzu czy wydzielanych przez skórę pacjentów. Pierwszy zajął się tym amerykański chemik Linus Pauling, laureat Nagrody Nobla.
Już w latach 70. XX wieku przeanalizował skład chemiczny ludzkiego oddechu. Wykorzystując chromatograf gazowy, urządzenie pozwalające rozdzielić mieszaninę związków chemicznych na pojedyncze składniki, stwierdził, że w wydychanym powietrzu znajduje się około 300 substancji, które można wykorzystać do diagnozy medycznej. Związki te powstają w wyniku różnych procesów metabolicznych, zachodzących w komórkach organizmu i przedostają się do krwi. Stamtąd trafiają do płuc i powietrza znajdującego się w pęcherzykach. Dlatego można je wykryć w wydychanym powietrzu. Dziś uczeni szukają związków chemicznych, które są charakterystyczne dla określonej choroby, tzw. biomarkerów. Gdyby udało im się stworzyć czuły nos wykrywający te substancje, diagnozowanie chorób, nawet tych najcięższych, jak nowotwory, stałoby się łatwe i szybkie, bo wynik byłby znany w kilkanaście minut.
Badania prowadzą zespoły naukowców na całym świecie. Dr Michelle Gallagher z Monell Chemical Senses Centre w Filadelfii bada skład chemiczny powietrza unoszącego się nad skórą chorych na czerniaka. Uczona pobrała próbki gazów znad nowotworu i porównała ich skład chemiczny z powietrzem unoszącym się nad zdrowymi tkankami. Okazało się, że zdecydowanie różniły się one ilością niektórych związków.
Z kolei dr Michael Philips z Menssana Research w New Jersey opracował urządzenie analizujące oddech pacjentów po przeszczepie serca. Wskazuje ono, czy organ się przyjął, czy też zostanie odrzucony przez organizm chorego. Biomarkerów typowych dla danej choroby szukają też polscy uczeni w ramach międzynarodowego projektu o nazwie BAMOD, którego koordynatorem jest prof. Anton Amann z Uniwersytetu Medycznego w Innsbrucku. Pracami naszych naukowców kieruje prof. Bogusław Buszewski, szef Katedry Chemii Środowiskowej i Bioanalityki Wydziału Chemii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Profesor współpracuje z zespołem: mikrobiologami, których badania koordynuje prof. Hanna Dahm, szefowa Zakładu Mikrobiologii UMK, oraz lekarzami onkologami i gastrologami na czele z prof. Markiem Jackowskim z Katedry Kliniki Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Onkologicznej Collegium Medicum UMK. W poszukiwania biomarkerów zaangażowani są też fizycy i informatycy. Uczeni na podstawie oddechu pacjenta próbują rozpoznawać raka płuc i układu pokarmowego. Pracują też nad metodą szybkiego identyfikowania bakterii oraz monitorowania substancji typowych dla raka prostaty i szyjki macicy.
Cała trudność wykrywania chorób za pomocą zapachów polega na dokładnym pomiarze ilości i rodzaju związków chemicznych w wydychanym przez organizm powietrzu lub wydzielanym zapachu. W tym celu uczeni najpierw „łapią" oddech pacjenta do specjalnych pułapek - włókien o grubości ludzkiego włosa pokrytych polimerem, który wychwytuje poszukiwane substancje. Następnie związki analizowane są w specjalnych urządzeniach, a wynik porównywany jest z próbką oddechu osoby zdrowej.
Czasami jest to skomplikowane. W przypadku chorych na raka płuc uczeni muszą porównywać próbki oddechu zarówno palaczy, osób nigdy niepalących, jak i tych, które rzuciły nałóg. W powietrzu wydychanym przez chorych na raka palaczy znajduje się bowiem więcej związków niż w oddechu osób dotkniętych nowotworem, ale niepalących. Trzeba więc stwierdzić, które związki pochodzą z dymu papierosowego, a które są oznaką choroby. Za biomarkery raka płuc uczeni uznali m.in. izopren, toluen, izomery ksylenu. Za pomocą serii szczegółowych pomiarów można także zidentyfikować bakterie chorobotwórcze żyjące w organizmie pacjenta. Każda z nich wydziela bowiem typowe dla siebie gazy.
Uczeni opracowują właśnie testy na obecność bakterii Helicobacter pylori, która sprzyja powstawaniu nowotworu układu pokarmowego, Do tej pory lekarze i mikrobiolodzy pobierali próbki w celu wykonania tzw. posiewu, czyli hodowli i identyfikacji pobranych szczepów bakterii. Analiza zajmowała im nawet 90 godzin. Natomiast oznaczanie nową metodą trwa zaledwie 12-15 minut. Być może w przyszłości uda się wykorzystać ten sposób analizy do wykrywania zakażeń bakteryjnych, także tych, które prowadzą do rozwoju sepsy, trudno gojących się ran czy wstępnego diagnozowania narządów rodnych kobiet i mężczyzn. Szukają bowiem zapachowych biomarkerów raka prostaty oraz szyjki macicy.
Według prof. Bogusława Buszewskiego stworzenie metody diagnostyki chorób na podstawie zapachu może zająć jeszcze kilka lat. Ale gra jest warta świeczki, bo w medycynie profilaktyka i szybka diagnoza to połowa sukcesu. A czas jest bezcenny.
Naukowa wersja wydarzeń, bardzo silnie związana z ideą postępu, ma za zadanie pokazać nam, jak wiele zmieniło się na przestrzeni dziejów w medycynie. Spróbujmy więc pójść jej tropem.
Jak dowodzą prace archeologów, starożytni Egipcjanie byli jedną z pierwszych w dziejach zaawansowanych cywilizacji, które posiadały wiedzę i narzędzia pozwalające zajrzeć do wnętrza ludzkiego ciała. By ustalić przyczynę zgonu, antyczni protoplaści chirurgów byli w stanie otworzyć powłoki ciała już około 3 tys. p.n.e. Ze względów religijnych spotykało się to jednak ze sprzeciwem części kapłanów, prawdopodobnie z tych samych powodów, dla których średniowieczny kościół blokował rozwój niektórych dziedzin nauki. Jak wiadomo, wiedza powinna być zastrzeżona dla jednej kasty.
Grecja i Rzym
Wśród starożytnych Greków najsłynniejszym lekarzem był Hipokrates, jednak świadectwa historyczne Erasistratusowi i Herophilusowi Chalcedońskiemu przypisują przeprowadzanie regularnych sekcji zwłok. Jeśli chodzi o Rzym, to wiadomo, że po śmierci w 44 roku p.n.e. zabiegowi takiemu zostało poddane ciało Juliusza Cezara. Dzięki temu wiemy, że to drugi cios zadany sztyletem okazał się przyczyną śmierci wielkiego Imperatora.
Indie
Co ciekawe, już około roku 600 p.n.e. przeprowadzano zabiegi, które współcześnie zalicza się do kategorii chirurgii plastycznej. Starożytni mieszkańcy dzisiejszych Indii opanowali sztukę przeprowadzania rekonstrukcji nosa. Zabiegi takie cieszyły się wielką popularnością, ponieważ zdradę małżeńską karano wówczas ścięciem nosa lub przyrodzenia. Mędrzec i medyk Susruta opisał metody, którymi posługiwał się sam i jemu współcześni. Z czoła lub policzka oszpeconej osoby odcinany był płat skóry o anatomicznym kształcie. Następnie nasuwano go na kość nosową i przytwierdzano za pomocą szwów. Przy czym utrzymywano połączenia naczyń krwionośnych, co jest sekretem udanej operacji aż po czasy współczesne, gdy triumfy święci chirurgia szczękowo-twarzowa, modelująca kształt całego obszaru twarzoczaszki.
Średniowiecze
Pierwszy średniowieczny ośrodek chirurgii powstał około IX w. we włoskim Salerno, a medycy tam zgromadzeni czerpali z dorobku lekarzy starożytnego Rzymu i Grecji. Dopiero około XIV wieku osiągnięcia włoskich medyków dotarły do Francji, gdzie mistrz Henri de Mondeville stworzył w Montpellier ośrodek chirurgiczny. Wiedza tam zgromadzona wraz z kulturą francuską stopniowo rozpowszechniała się w całej Europie.
Choroby związane z układem hormonalnym mogą zostać wykryte jedynie poprzez wykonanie badania poszczególnych hormonów w organizmie pacjenta. Za ich pomocą możliwe jest nie tylko określenie, czy wszelkie funkcje związane z kwestiami płciowymi działają sprawnie.
W przypadku kobiet gospodarka hormonalna jest niezwykle ważna, ponieważ odpowiada za wiele różnorakich funkcji. Zły nastrój, bezsenność, problemy z przemianą materii, to tylko niektóre z nich, jakie można zaobserwować w życiu codziennym. Są również i inne kwestie, które mają niezwykle dużą wagę w naszym życiu, jak na przykład bezpłodność.
Dlatego też każda kobieta chociaż raz w życiu powinna mieć przeprowadzone badanie hormonalne, aby sprawdzić, czy wszystko jest w porządku. Dotyczy to nie tylko hormonów płciowych, lecz również hormonów tarczycy. O ile te pierwsze związane są z dużym kosztem przeprowadzanego badania ze względu na ich ilość, o tyle drugie, a więc powiązane z nieprawidłowościami w funkcjonowaniu tarczycy, są stosunkowo tanimi badaniami. Mogą one wykryć albo nadczynność, albo niedoczynność tarczycy, w zależności od tego, jaka ilość hormonów jest wytwarzana.
Zazwyczaj problemy z tarczycą mają osoby z widoczną nadwagą i to one w pierwsze kolejności powinny udać się do lekarza, jakim jest endokrynolog. Jedynie szybkie i sprawne leczenie dolegliwości o podłożu hormonalnym pozwoli na ich sprawne wyleczenie. Kobiety są niezwykle wrażliwe na działanie hormonów, dlatego też podczas ich przyjmowania może dojść do pogorszenia nastroju, uczucia ogólnego zmęczenia lub innych nieprzyjemnych dolegliwości.
O nich wszystkich powinien zostać poinformowany lekarz prowadzący i to on musi dokonać oceny, czy należy zmienić leki, czy też nie. Najczęściej problemy hormonalne wychodzą u osób starających się o dziecko, lecz wówczas, aby uzyskać upragnioną ciążę, zazwyczaj należy przez kilka miesięcy lub nawet lat poddawać się systematycznemu leczeniu. Bardzo mały nacisk kładziony jest na profilaktykę w tym zakresie, pomimo wielu nieprzyjemnych konsekwencji, jakie wywołują tego typu choroby.
Spośród przewlekłych powikłań cukrzycy najczęstszym i najbardziej kosztownym jest zespół stopy cukrzycowej. Niejednokrotnie powikłanie to prowadzi do amputacji stopy, a główną jego przyczyną jest obwodowa neuropatia, czyli uszkodzenie nerwów prowadzące do utraty czucia i spadku potliwości stopy.
Ponadto w przebiegu cukrzycy rozwijają się zmiany w obrębie małych i dużych naczyń krwionośnych, dochodzi do zwężenia lub nawet niedrożność tętnic, wskutek czego kończyny są niedokrwione.
W wyniku spadku czucia i potliwości - skóra staje się sucha, często zrogowaciała - stopa jest bardziej narażona na zranienia, drobne otarcia, które - zaniedbane lub nie zauważone - prowadzą do trudno gojących się owrzodzeń.
Wczesne wykrycie zespołu stopy cukrzycowej umożliwia wczesną profilaktykę. Pozwala na zadbanie o stopy tak, aby zapobiec ich zniekształceniu, zranieniu i, w najgorszym wypadku, amputacji części albo całej stopy.
Oczywiste, że lepiej i taniej jest zapobiegać niż leczyć. Metodą wspomagającą profilaktykę stopy cukrzycowej jest m.in. refleksoterapia. To nic innego jak akupresura, pochodna akupunktury, wywodzi się również z medycyny chińskiej. Akupresura polega na masażu uciskowym poszczególnych punktów na powierzchni ciała i stóp. Natomiast refleksoterapia dotyczy wyłącznie powierzchni stóp.
Ponad 4 tys. lat temu Chińczycy odkryli, że na naszych stopach znajdują się strefy refleksyjne, odpowiadające wszystkim organom wewnętrznym. Medycyna oficjalna zaakceptowała refleksoterapię w XX wieku; wypracowano technikę masażu, a masowane punkty na stopach nazwano
receptorami. Są to unerwione miejsca pozostające w ścisłym związku z określonym organem. Masaż receptorów powoduje lepsze ukrwienie określonego narządu, a tym samym lepsze jego funkcjonowanie.
Jak zabrać się do masażu stóp? Który z receptorów poprawi pracę narządów niedomagających w chorobie cukrzycy - można dowiedzieć się i nauczyć. Jednak, zanim opanujemy rozległą wiedzę na ten temat przynajmniej w dostatecznym stopniu i nabierzemy wprawy w prawidłowym masażu, skorzystajmy z zabiegów u doświadczonego refleksologa.
Działania niepożądane doustnych środków antykoncepcyjnych
Autor: Radosław Pokrzywnicki
Nawet jeżeli zażywanie tabletek antykoncepcyjnych stało się szeroko rozpowszechnione i ogólnie akceptowane, to i tak ich pierwszorazowe przypisanie wymaga zebrania od kobiety dokładnego wywiadu chorobowego. Pozwoli to na wykrycie wszelkich ukrytych czynników ryzyka. Jakie są więc skutki uboczne zażywania tabletek antykoncepcyjnych?
Działania niepożądane występują u zasadniczo zdrowych kobiet, przede wszystkim w pierwszych miesiącach ich stosowania. Często mają wówczas miejsce nieregularne krwawienia, podplamianie lub krwawienia międzymiesiączkowe, lekkie bóle głowy, nudności i poczucie napięcia w piersiach. Również libido, czyli popęd seksualny, może ulegać osłabieniu lub zwiększeniu. Zwykle wymienione wyżej dolegliwości znikają po upływie maksymalnie kilku tygodni lub ewentualnej zmianie pigułek na inne.
Mówiąc o silnych działaniach niepożądanych, należy wymienić przede wszystkim ryzyko zakrzepicy. Względne ryzyko jej wystąpienia leży na podobnym poziomie, jak u kobiet w ciąży, czyli nie jest duże, jednak warto i w tym przypadku odwiedzić lekarza, przed podjęciem decyzji o zażywaniu tabletek antykoncepcyjnych.
Istnieją również pewne grupy kobiet, u których możliwość wystąpienia niepożądanych skutków przyjmowania pigułek jest zdecydowanie wyższe. Do grup tych należą kobiety palące papierosy. W ich przypadku ryzyko zawału serca i udaru mózgu wzrasta wyraźnie wraz z liczbą dziennie wypalanych papierosów.
Dalszą niebezpieczną kombinację stanowi tabletka antykoncepcyjna i regularne spożywanie alkoholu. Ponadto, szczególnej lekarskiej opieki i prowadzenia antykoncepcji wymagają kobiety po 40 roku życia, z nadciśnieniem, zaburzeniami gospodarki lipidowej, nadwagą, cukrzycą, chorobami żył, zaburzeniami krzepliwości krwi, padaczką, mięśniakami macic, oraz chorobami wątroby i układu żółciowego.
Warto również wiedzieć, iż kobiety które w trakcie wczesnej ciąży cierpiały w związku z nasiloną wysypką pod postacią pęcherzyków, efekt ten zawdzięczały zawartymi w tabletkach gestagenom. Jeśli więc kobieta, z jakiegoś powodu wiele godzin w ciągu dnia spędza nieruchomo w fotelu lub łóżku, powinna odstawić tabletki antykoncepcyjne do czasu zwiększenia swojej aktywności fizycznej. Powodem tego jest fakt, iż ryzyko wystąpienia choroby zakrzepowo-zatorowej zwiększa się u kobiet, które z jakichś powodów nie są wystarczająco aktywne fizycznie.
Oprócz względnie pewnej ochrony przed zajściem w nieplanowaną ciążę, tabletka antykoncepcyjna cechuje się wieloma innymi, pozytywnymi działaniami. Dzięki temu, tabletka ta coraz częściej znajduje swoje zastosowanie również w celach terapeutycznych. W czym więc jeszcze może być pomocna tabletka antykoncepcyjna?
Wiele młodych dziewcząt, które dopiero zaczynają miesiączkować, boryka się z problemem nieregularności występowania miesiączki oraz ogromnych wahań stopnia jej nasilenia. Z pomocą tym młodym dziewczętom, przychodzi właśnie tabletka antykoncepcyjna, która wahania te reguluje, a przy okazji sprawia, że sama miesiączka staję się również mniej uciążliwa. Istnieją badania potwierdzające, iż o 90% zmniejszają się dolegliwości związane z bolesnym miesiączkowaniem czy zespołem przedmiesiączkowym, zwanym potocznie PMS ( ang. PMS – premenstrual syndrome;), który objawia się poprzez napięcie w piersiach, obrzęki, jak również inne psychofizyczne objawy ujawniające się na krótko przed okresem i zanikają wraz z rozpoczęciem się krwawienia miesiączkowego.
Ponadto tabletka antykoncepcyjna pomaga również w zmniejszeniu nadmiernego krwawienia w czasie miesiączki aż u 60-80% kobiet zażywających regularnie tabletki.
Kolejnym powodem, dla którego kobiety powinny zażywać doustne hormony w pigułkach jest fakt, iż zawierają one działające antyandrogennie gestageny, które redukują objawy trądziku, hirsutyzmu (nadmierne owłosienie) czy łysienia. Skuteczność tego działania potwierdza 50-80% kobiet, przyjmujących tabletki antykoncepcyjne.
W dalszej kolejności doustne leki antykoncepcyjne zmniejszają w 50-80% przypadków zmniejszają ryzyko zapalenia jajników i jajowodów oraz redukują częstotliwość występowania niektórych chorób piersi.
Dodatkowym atutem jest fakt, iż w przypadku gdyby tabletka nie zadziałała prawidłowo, to i tak ryzyko wystąpienia ciąży pozamacicznej jest o 90% mniejsze niż u kobiet stosujących antykoncepcję za pomocą innych metod.
Tabletka antykoncepcyjna jest niezaprzeczalnie jedną z najbezpieczniejszych i najskuteczniejszych metod zapobiegania ciąży, jednak należy pamiętać, że o prawidłowym wyborze odpowiednich tabletek antykoncepcyjnych, powinien zadecydować lekarz, opierając się na indywidualnym badaniu ginekologicznym lub wywiadzie z pacjentem.
Stężenie glukozy we krwi człowieka po nocy wynosi przeciętnie 80 mg/100 ml. W ciągu dnia stężenie to waha się w granicach od 80mg/100ml przed posiłkiem do około 120mg/100ml po posiłku. Jak to się dzieje, że mimo dużych zmian w dopływie i wykorzystaniu glukozy jej zawartość we krwi utrzymuje się na stosunkowo stałym poziomie?
Zawartość glukozy we krwi jest regulowana przede wszystkim przez wątrobę, która może pobierać lub uwalniać znaczne ilości glukozy w odpowiedzi na sygnały hormonów, a także w odpowiedzi bezpośrednio na stężenie glukozy. Kluczowymi hormonami są insulina i glukagon.
Duże stężenie glukozy we krwi zmniejsza wydzielanie glukagonu przez trzustkę, a zwiększa sekrecję insuliny. Spadek stężenia glukozy we krwi następuje kilka godzin po spożyciu posiłku, co powoduje zmniejszenie wydzielania insuliny i wzrost sekrecji glukagonu. Dzięki temu wolna glukoza jest w dużych ilościach uwalniana z wątroby do krwi.
Do utrzymania stałego stężenia glukozy we krwi przyczynia się też zmniejszone wykorzystanie glukozy przez mięśnie i tkankę tłuszczową wynikające stąd, że małe stężenie insuliny utrudnia wchodzenie glukozy do tych tkanek. Jeśli stężenie glukozy we krwi maleje, to zarówno mięśnie, jak i wątroba wykorzystują jako substrat energetyczny kwasy tłuszczowe. Stężenie glukozy we krwi utrzymuje się więc powyżej 80 mg/100 ml głównie dzięki trzem czynnikom: mobilizacji glikogenu i uwalnianiu glukozy przez wątrobę, uwalnianiu kwasów tłuszczowych przez tkankę tłuszczową oraz wykorzystaniu przez mięśnie i wątrobę kwasów tłuszczowych jako substratu energetycznego zamiast glukozy.
Glukagon to liniowy polipeptyd zawierający 29 reszt aminokwasowych. Należy do rodziny polipeptydów sekretynowych. Jest produkowany w trzustce. Najpierw występuje w postaci proglukagonu (białko złożone ze 124 reszt aminokwasów), a następnie ulega zamianie na właściwy hormon.
W porównaniu z insuliną ma przeciwne działanie fizjologiczne, ponieważ zwiększa stężenie glukozy we krwi poprzez stymulowanie rozkładu glikogenu znajdującego się w wątrobie. Zdolność zwiększania stężenia glukozy we krwi nazywa się aktywnością hiperglikemizującą. Glukagon ponadto wpływa na pracę serca, zwiększając częstotliwość jego skurczów, ma także właściwości lipolityczne, czyli przyśpiesza uwalnianie kwasów tłuszczowych i ich utlenianie. Znalazł zastosowanie w medycynie jako lek w przypadku hipoglikemii, wywołanej głównie zawyżoną dawką insuliny, prowadzącej do tzw. wstrząsu insulinowego. W lekkim stanie wystarczy przyjąć doustnie tabletki zawierające glukagon, a w ciężkich przypadkach należy stosować iniekcję podskórną.
Glukagon stosuje się również w leczeniu przewlekłej niewydolności krążenia. Podawany jest także przed badaniami radiograficznymi i endoskopowymi przewodu pokarmowego. Struktura pierwszorzędowa glukagonu zastała rozpoznana w 1956 roku, a jego pierwszą syntezę wykonano dopiero w roku 1968. Sekwencja aminokwasów tworzących cząsteczkę glukagonu okazała się trudna do syntezy, głównie z powodu dużej liczby hydroksyaminokwasów i aminokwasów zasadowych.
Występuje wiele chorób dróg rodnych kobiet, a jedną z najczęściej występujących są nadżerki. Są bardzo uciążliwe i nieprzyjemne, powodując bardzo duży dyskomfort oraz brak poczucia świeżości.
Nadżerki, obok występowania upławów, są najczęściej występującym schorzeniem dróg rodnych polskich kobiet. W znacznej większości przypadków jest to przypadłość niegroźna, która po jakimś czasie ustępuje samoistnie. Gdy jednak jest ona nierozpoznawana lub nieleczona, może prowadzić do stanów przedrakowych lub innych poważnych chorób dróg płciowych. Oznacza to, że zdecydowanie nie należy jej lekceważyć. Niestety, wiele Polek lekceważy swój problem.
Szyjka macicy dzieli się na część pochwową oraz występującą w obrębie jamy macicy. W zależności od tego, która to część, występuje konkretny nabłonek: w części pochwowej płaski, natomiast w obrębie jamy macicy jest nabłonek gruczołowy. Nadżerka występuje w sytuacjach, gdy nabłonek gruczołowy pojawia się w pochwowej części szyjki macicy. Występują wtedy małe, czerwone plamki. Najczęściej nie da się ich samemu zauważyć, ich obecność wychodzi przy okazji pierwszego badania ginekologicznego.
Przyczyną występowania nadżerek może być mechaniczny uraz, zapalenie pochwy i wiele innych. Najczęściej ten problem występuje u aktywnych seksualnie kobiet od dwudziestego piątego do trzydziestego piątego roku życia. Czasami niestety występują one u młodych dziewczynek, które nie rozpoczęły jeszcze współżycia. Ryzyko wystąpienia choroby jest tym większe, im częściej uprawiany jest seks. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji po urodzeniu dziecka oraz po poronieniu. Upławy występują nierzadko obok infekcji dróg rodnych, chorób przenoszonych drogą płciową oraz antykoncepcji hormonalnej.
Poszukiwanie psychologa wśród wielu ofert jest dla osoby borykającej się z problemami osobistymi dość trudne. Łatwo ulec zapewnieniom bez pokrycia w kwalifikacjach oraz doświadczeniu. Efekty takiej "pomocy" są widoczne w postaci postępującego drenażu kieszeni klienta przy równoczesnym braku poprawy w zgłaszanych problemach.
Poszukanie fachowca w dziedzinie zdrowia psychicznego można porównać do poszukiwania warsztatu samochodowego dla samochodu. Jeśli nie działa on tak jak sobie tego życzymy, oczekujemy, że mechanik określi przyczyny awarii, oceni co należy wymienić oraz poda zakres prac wraz z terminem wykonania naprawy i szacowanymi kosztami. Podobnie profesjonalny psycholog lub psychoterapeuta wspólnie z pacjentem ustalą w czym, jakimi sposobami oraz w przybliżeniu jak długo będą pomagać.
Tytułu psycholog można używać po ukończeniu pięcioletnich studiów magisterskich na kierunku psychologia. Psycholog - często termin ten jest nadużywany przez osoby, które ukończyły różnego rodzaju szkolenia ze słowem "psycho" w tytule. Rzetelny specjalista nie odmówi okazania się właściwym dyplomem. Ze względu na to, że psychologia jest bardzo zróżnicowaną nauką warto wybrać psychologa specjalizującego się w odpowiedniej dziedzinie. Na przykład psycholog rozwojowy pracujący z młodzieżą i dziećmi niekoniecznie będzie specjalistą w dziedzinie zdrowia psychicznego dorosłych. Bardzo ważne dla decyzji o współpracy z danym psychologiem są informacje na temat jego dotychczasowych doświadczeń zawodowych. Podobnie jak przy udokumentowaniu wykształcenia, także w tym przypadku uczciwy specjalista chętnie udzieli tego rodzaju informacji.
O wiele trudniej dowiedzieć się, czy osoba tytułująca się jako psychoterapeuta faktycznie nim jest. Istnieją bardzo liczne szkolenia, kursy, instytuty i organizacje, które posługują się tym określeniem bez dbałości o jakość usług i dobro klientów. Najbezpieczniejsze zatem będzie korzystanie z zasad, którymi kieruje się m.in. Narodowy Fundusz Zdrowia. W myśl tych zasad psychoterapeuta to osoba, która ukończyła albo jest w trakcie szkolenia psychoterapeutycznego (najczęściej 4-letniego) legitymizowanego przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne albo Polskie Towarzystwo Psychiatryczne. W profesjonalnych gabinetach tego rodzaju certyfikat jest do wglądu na życzenie pacjenta. Konieczne również jest posiadanie doświadczeń własnej psychoterapii oraz praca pod superwizją, czyli poddawanie się merytorycznemu nadzorowi certyfikowanego superwizora. Podobnie jak w przypadku współpracy z psychologiem warto zadawać pytania dotyczące posiadanych kwalifikacji i doświadczeń zawodowych psychoterapeuty. W przypadku jakiekolwiek wątpliwości w tym zakresie korzystnie będzie je omówić w bezpośredniej rozmowie, co często uchroni pacjenta przed narażeniem swojego zdrowia i zainwestowaniem środków w nieuczciwego "specjalistę". Psychoterapia także posiada wiele rozmaitych szkół, z których nie każde podejście jest odpowiednie dla konkretnych potrzeb. Warto omówić to z psychoterapeutą co umożliwi bardziej efektywną i owocną współpracę.
Niebezpieczne odpady spotkać można wszędzie. O ich szkodliwym wpływie na człowieka oraz na środowisko mówi się coraz głośniej, zaś zarówno Ministerstwo Ochrony Środowiska, jak i zwykli obywatele domagają się od firm i przedsiębiorców odpowiedniego postępowania z powstałymi w wyniku ich działalności odpadami.
Odpowiedniego gospodarowania niebezpiecznymi odpadami wymaga się również od służby zdrowia, ponieważ odpady medyczne mogą nieść ze sobą wyjątkowo dużo zagrożeń. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z lipca 2010 roku w szczegółowy sposób określa, jak należy postępować z niebezpiecznymi odpadami medycznymi. Ustanowienie tych przepisów jest konsekwencją przystosowania Polski do unijnych regulacji związanych z postępowaniem z odpadami medycznymi. Przepisy te dotyczą zarówno szpitali, jaki i prywatnych gabinetów lekarskich, stomatologicznych oraz weterynaryjnych. Dotyczą one również salonów kosmetycznych i aptek.
Apteki szczególnie często borykają się z problemem przeterminowanych leków. Ponieważ każdy przeterminowany lek jest groźny dla życia i zdrowa zażywającej go osoby, należy się go pozbyć. Oczywiście w odpowiedni sposób. Wyrzucanie leków do kosza na śmieci lub wrzucanie do toalety sprawia, że powstaje zagrożenie dla środowiska. W aptekach, w których ilość przeterminowanych medykamentów może mieć dość spore rozmiary, w szczególny sposób należy zadbać o odpowiednią utylizację tych odpadów.
Niebezpiecznymi odpadami medycznymi są również zużyte strzykawki oraz fiolki po lekach – one również powinny być unieszkodliwione w odpowiedni sposób.
O zgodne z prawem usuwanie odpadów medycznych z pewnością łatwiej zadbać aptekom czy ośrodkom zdrowia, które mogą liczyć na współpracę z firmami zajmującymi się ich utylizacją. Jednak każdy z nas powinien zatroszczyć się o to, by nie stwarzać zagrożenia dla zdrowia innych. W naszych domach również mogą znaleźć się odpady medyczne, najczęściej w postaci przeterminowanych leków. Co możemy z nimi zrobić? Z pewnością nie spuszczać do toalety, nie wrzucać na śmietnik ani do pieca. Najlepiej udać się do pobliskiej apteki. Większość aptek ma obecnie wystawione specjalne kontenery, do których można wrzucać przeterminowane leki. Co się z nimi stanie dalej? Zostaną przekazane w odpowiedni sposób do utylizacji, a my będziemy mieć pewność, że swym postępowaniem nie naraziliśmy czyjegoś zdrowia na szwank.
Kobiety na całym świecie chcą być piękne, ponieważ to wiąże się z akceptacją oraz powodzeniem. Inspiracją do radykalnych zmian w wyglądzie są najczęściej gwiazdy, które zerkają na nas z okładek kolorowych pism oraz z plakatów.
Wydaje nam się, że te kobiety mają piękne – wręcz idealne ciała, jednakże w większości jest to zasługa grafików komputerowych. Jednakże taka praktyka działa i bardzo wiele kobiet na całym świecie decyduje się na powiększanie piersi, ponieważ jest to operacja, która daje natychmiastowe efekty.
Oczywiście, powiększenie biustu jest zabiegiem kosztownym, który powinno się wykonywać w sprawdzonych i renomowanych klinikach chirurgii plastycznej. Wciąż jest wiele kobiet, które dają sobie wykonać ten zabieg w podejrzanych miejscach i nie zawsze z dobrym skutkiem. Często tracą zdrowie, zapadają w śpiączki lub są oszpecone. Jednakże, w wielu miejscach można spokojnie wykonać powiększanie piersi, które na pewno zakończy się sukcesem, ponieważ mamy 100% pewności, że oddajemy się w ręce doświadczonego specjalisty, który na pewno nie zrobi nam krzywdy.
Operacja, jaką bez wątpienia jest powiększanie biustu jest przeprowadzona w całkowitym znieczuleniu. Po zabiegu pacjentka musi pozostać w klinice na obserwacji co najmniej dwa dni, ponieważ w tym czasie musi się oszczędzać, prawie nie wstawać z łóżka i przyjmować leki przeciwbólowe. Pielęgniarki dbają też o zmianę opatrunków i pokazują jak ma funkcjonować specjalny biustonosz, który trzeba będzie nosić po operacji.
Oczywiście, powiększenie piersi jest zabiegiem pełnopłatnym, za który będziemy musieli zapłacić z własnej kieszeni, ponieważ jest zabiegiem, który nie ratuje zdrowia, ani życia, tylko jest naszym wymysłem, który ma poprawić nasze samopoczucie i urodę.
Powiększanie biustu odbywa się przy pomocy specjalnych implantów, których wielkość jest ustalana na konsultacjach z lekarzem, które poprzedzają zabieg. Są one najczęściej wypełnione solą fizjologiczną. Kiedyś były one robione z silikonu, jednakże już się ich nie robi, ponieważ były niebezpieczne i często pękały – na przykład kiedy kobieta leciała samolotem.
Obecnie, powiększanie piersi jest wykonywane z powodzeniem na całym świecie i rzadko słyszy się o groźnych powikłaniach i komplikacjach. Ważne jest to, aby oddać się w ręce prawdziwego specjalisty i fachowca, do którego będziemy mieli pełne zaufanie. Warto dobrze przemyśleć powiększanie biustu, ponieważ to ważna decyzja i ważne jest to, aby zabieg był dobrze przeprowadzony.
Wielu ludzi ma problemy ze wzrokiem. Dotyczy to zarówno dzieci, jak i dorosłych. Wady wzroku mogą być wrodzone lub nabyte. W jednym i drugim przypadku niezbędna jest wizyta u okulisty oraz odpowiednie okulary korekcyjne.
Wybór okularów
Okulary korekcyjne mają za zadanie poprawę naszego wzroku. Mogą być przeznaczone do noszenia przez określony czas lub tylko podczas wykonywania pewnych czynności, takich jak np.: czytanie, czy praca przy komputerze. Kupując okulary korekcyjne należy zwrócić uwagę na kilka istotnych rzeczy.
Najważniejsze jest to, aby szkła były właściwie dobrane. Nieodpowiednio dobrane okulary mogą nieodwracalnie popsuć wzrok. Istotna jest moc szkieł oraz to, do jakich czynności okulary będą nam służyć. Bardzo ważny jest również dobór oprawek. Okulary mogą, bowiem być prawdziwą ozdobą naszej twarzy.
Oprawki kolorowe i tradycyjne
Przy wyborze odpowiedniej mocy szkieł może pomóc nam jedynie okulista, natomiast wybór oprawek należy tylko i wyłącznie do nas. Oczywiście zawsze warto poprosić o radę optyka, gdyż pewne kwestie są bardzo istotne. O czym warto pamiętać wybierając oprawki? Przede wszystkim o tym, aby były one dopasowane do kształtu naszej twarzy. Ważne jest również przeznaczenie okularów. Jeżeli kupujemy okulary do codziennego noszenia to ich oprawki powinny być dosyć duże. Dzięki temu nie będą zawężały naszego pola widzenia. Bardzo ważnym kryterium jest też rozstaw oczu. Źrenice oczu muszą znajdować się w odpowiednim miejscu oprawek. Kolejna rzecz to grubość szkieł. Niektóre oprawki nie są przystosowane do montażu szkieł o grubych krawędziach. Osoby będące alergikami powinny zwrócić uwagę materiał, z jakiego zostały wykonane oprawki.
Konserwacja okularów
Okulary korekcyjne powinny być regularnie i systematycznie czyszczone. Do czyszczenia należy używać jedynie specjalnych produktów przeznaczonych do pielęgnacji okularów. Są to różnego rodzaje płyny, spraye, czy nawilżane chusteczki. Okulary powinny być przechowywane w sztywnym etui. Należy pamiętać również o tym, aby nie kłaść okularów soczewkami do dołu, gdyż mogą się porysować.
Po profesjonalne okulary korekcyjne zapraszam do salonu optycznego iOkularnicy. Tylko dobrej jakości okulary będą trwałe i posłużą Ci przez wiele lat.
Dzisiejsze czasy nie sprzyjają higienicznemu trybowi życia. Prawie wszyscy spożywają posiłki w wielkim pośpiechu, co nie sprzyja zdrowiu, a nawet wręcz przeciwnie.
To właśnie poprzez niewłaściwą dietę oraz szybki tryb życia coraz więcej osób, także młodych cierpi na refluks, który objawia się przykrym pieczeniem w jamie ustnej oraz w okolicy mostka. Jeśli zaobserwujemy u siebie takie objawy to powinniśmy udać się do lekarza, który zaleci nam na pewno zmianę diety, przepisze leki lub wyśle na badania, które mają na celu dokładne zdiagnozowanie choroby.
Jak rozpoznać chorobę?
Przykry refluks i nieprzyjemna zgaga objawiają się pieczeniem w jamie ustnej oraz w okolicy mostka. Zwykle każdemu lekarzowi wystarczy opowiedzenie o objawach, jednakże niektórzy specjaliści kierują swoich pacjentów na dodatkowe badania. Z reguły można wykonać gastroskopię, czyli oglądanie żołądka od środka przy pomocy specjalnej kamery. Niekiedy lekarz zleci wykonanie zdjęcia rtg brzucha po zjedzeniu specjalnej papki, która będzie stanowiła kontrast. W niektórych przypadkach konieczny jest też pomiar pH, który określa siłę kwasu w przełyku.
Jakie są sposoby na refluks?
Gdy zaobserwujemy objawy, które daje refluks i zgaga powinniśmy pójść do lekarza, który zaleci nam leki. Wiele farmaceutyków jest dostępnych bez recepty, jednakże nie zaleca się leczenia na własną rękę. Sami możemy na pewno poprawić swoją dietę. Powinniśmy unikać obfitych posiłków, zrezygnować z picia wina oraz palenia papierosów. Posiłki powinny być jedzone w równych odstępach czasu, a od stołu powinno się wstawać z lekkim uczuciem niedosytu. Dolegliwości może nasilać też sok z pomidorów oraz napoje gazowane, więc warto ich unikać.
Choroba XXI wieku
Jak podają specjaliści, refluks i zgaga są chorobami cywilizacyjnymi dwudziestego pierwszego wieku. Coraz więcej osób cierpi na przykre pieczenie w jamie ustnej, które może naprawdę uprzykrzyć życie. Warto więc żyć higienicznie i zwolnić tempo, aby cieszyć się dobrym zdrowiem.
Obecne metody przeprowadzania zabiegów stomatologicznych w znieczuleniu ogólnym. Jak się okazuje nie taki diabeł straszny, jak go malują.
Istnieją różne fobie, które komplikują życie lub uniemożliwiają funkcjonowanie w pewnych okolicznościach. Często te ekstremalne reakcje na pewien bodziec, wzbudzają zaskoczenie i sceptycyzm bliskiego środowiska. Lęk wysokości czy lęk przed wodą można jeszcze pomieścić w głowie. Jednakże nagły atak paniki pełnoletniego faceta na widok jednej malutkiej myszki, nie mieści się już w granicach empatii wielu naocznych świadków. Na szczęście obawę przed stomatologiem jesteśmy w stanie zrozumieć. Zwłaszcza przedstawiciele wcześniejszego pokolenia, przyzwyczajeni do starych instrumentów dentystycznych, monstrualnych strzykawek, „rzeźniczych” narzędzi do wyrywania zębów, ciemnych plomb, czy specyficznego zapachu gabinetów .
Teraźniejsza stomatologia daje się jednak lubić lub co najmniej akceptować. Za sprawą znieczulenia ogólnego, jest zdolna podołać przypadkom, które jeszcze kilkanaście lat wcześniej, uznałaby za niewykonalne. Dotyczy to nie tylko kłopotliwych do wyleczenia lęku przed stomatologiem, niewspółpracujących maluchów, leczeniu wielu zębów jednocześnie czy takich, w których niemożliwe jest przeprowadzenie znieczulenia miejscowego np. przy silnym szczękościsku. Akurat w takich sytuacjach używa się w stomatologii narkozy, która odłącza na jakiś czas przytomność i wyklucza odczuwanie bólu.
Znieczulenie ogólne w każdym przypadku powinien poprzedzić szczegółowy wywiad a często nawet specjalne badania. Wywiad anestezjologiczny przybliża profil zdrowotny chorego, aktualne i niedawne choroby, oddźwięk na zastosowane znieczulenia i możliwe powikłania, uczulenia na farmaceutyki, czy pokarmy. Zabiegi przeprowadzane w narkozie, wymuszają obecności fachowego zespołu anestezjologicznego. W większości przypadków przeprowadzany jest w gabinecie stomatologicznym, wyposażonym w specjalistyczny sprzęt do znieczulenia czy sprzęt do monitoringu z akcesoriami oraz niezbędne leki, nagminnie bywa jednak, że skomplikowanie operacji wymusza konieczność szpitalnej sali zabiegowej.
W znieczuleniu ogólnym wykorzystuje się preparaty o zróżnicowanym działaniu, odpowiedzialne za sen czy niewrażliwość na ból. Ich dawka i odmiana są powiązane ze stopniem narkozy, która jest zależna od stanu chorego czy rodzaju operacji. Odzew systemy immunologicznego związane ze znieczuleniem ogólnym zależą od indywidualnej wrażliwości i czasami mogą być nieprzewidywalne. Dlatego też tak kluczowy jest wnikliwy wywiad i precyzyjne zastosowanie się do zaleceń lekarskich. Do nagminnych powikłań zabiegów ze znieczuleniem ogólnym możemy zaliczyć : odbiegające od normy reakcje na zastosowane leki, zaburzenia pracy serca, wahanie ciśnienia czy nawet parodniowa chrypa będąca następstwem intubacji.
Narkoza w stomatologii, to trudna metoda anestezji, która pomimo niewątpliwych zalet, niesie groźbę poważnych powikłań zdrowotnych.
Bardzo wiele osób na całym świecie cierpi na wady zgryzu, które powstały najczęściej wskutek zaniedbań ich rodziców. Na szczęście, nowoczesna ortodoncja dysponuje wieloma skutecznymi metodami, które pozwalają na praktycznie całkowite usunięcie wady zgryzu i wyprostowanie zębów, a także precyzyjne ich ułożenie.
Każdy dobry ortodonta ma bardzo dużo pracy oraz napięty grafik, ponieważ obecnie jest ogromne zapotrzebowanie na usługi ortodontyczne. Dlatego, bardzo uważnie trzeba wybierać lekarzy prowadzących, aby nie pracowali w zbytnim pośpiechu oraz pod presją.
Osiągnięcia techniki
Ortodoncja jest dziedziną stomatologii, która rozwija się w ekspresowym tempie. Metody leczenia wad zgryzu, które jeszcze kilka lat temu były uznawane za innowacyjne, teraz zostały zastąpione jeszcze lepszymi. Do lamusa odeszły aparaty ruchome, ponieważ nie przynosiły optymalnych rezultatów, gdyż pacjenci albo je nosili, albo i nie. Absolutnym przełomem okazały się aparaty stałe, którymi leczą wszyscy ortodonci na całym świecie.
Najważniejsza jest skuteczność
Każdy profesjonalny ortodonta chce, aby jego pacjenci czuli się jak najbardziej komfortowo i jak najkrócej nosili aparaty. Jednakże, stałe aparaty trzeba nosić co najmniej półtora roku, aby efekty leczenia były jak najlepsze. Póki co ortodoncja nie zna lepszej i do tego krótszej metody leczenia wad zgryzu. Dlatego, każdy kto chce mieć piękny, prosty oraz zdrowy uśmiech powinien się poświecić i przemęczyć.
Aparaty nowej generacji
Najlepszy ortodonta, który idzie z duchem czasu i dba o dobro pacjentów, zawsze będzie polecał najbardziej innowacyjne aparaty. Obecnie hitem są te, których zamki zakładane są od wewnątrz, dzięki czemu nie jesteśmy oszpeceni i nikt nie wie, że jesteśmy w trakcie leczenia. Takie aparaty są bardzo drogie, jednakże warto w nie zainwestować, jeśli nie chcemy afiszować się z leczeniem. Niektórzy ludzie uważają aparaty za modne, więc jak najbardziej chcą się nimi chwalić. Wszystko zależy więc od podejścia oraz statusu społecznego. Jedno jest pewne, leczenia ortodontycznego nie należy się wstydzić. A piękny uśmiech jest tego warty.
Potrzebny profesjonalny ortodonta Warszawa? W gabinecie Top-Ortodont otrzymasz znakomitą pomoc i wsparcie lekarzy, dzięki czemu leczenie wad zgryzu nie będzie drogą przez mękę.
Nadmierne wypadanie włosów często prowadzi do łysienia. Jak leczyć łysienie, kiedy nie jest jeszcze za późno ? - przeczytaj ten artykuł do końca.
Szampony, specjalne preparaty a może jedynie zabiegi i zaawansowane leczenie mogą nas uratować przed łysiną? Jeśli zadajesz sobie tego typu pytania przede wszystkim udziel sobie odpowiedzi na jedno z nich - zasadnicze: dlaczego łysiejesz? Jeśli wypadanie włosów pojawiło się wraz z rozpoczęciem nowej diety odchudzającej możesz mieć niemal stuprocentową pewność, że jest ono spowodowane niedoborami pokarmowymi. Na takie łysienie pomoże zwykła zmiana diety tj. wzbogacenie diety, którą już stosujesz o witaminy, minerały, białka i kwasy tłuszczowe niezbędne twoim włosom. Jeśli twoje włosy wypadają po podjęciu jakichś intensywnych terapii z dużą dozą prawdopodobieństwa możesz stwierdzić, że winne tego stanu rzeczy są leki, które przyjmujesz. Po ich odstawieniu włosy odrosną. Jeśli łysiał twój dziadek lub ojciec czy wujek być może dotknęło cię genetyczne wypadanie włosów. Na takie łysienie pomogą jedynie profesjonalne kuracje.
Jak powstrzymać wypadanie włosów? Jeśli twoje łysienie jest kwestią genów na pewno możesz je powstrzymać. Wypadanie włosów zatrzymać mogą środki takie jak minoxidil, finasteryd czy ich ziołowe odpowiedniki bądź też profesjonalne preparaty o bardzo złożonym składzie. Czy te same środki sprawią, ze włosy odrosną? Niekoniecznie w każdym razie raczej trudno ci będzie o uzyskanie podobnych gwarancji. Jedno jest pewne - nawet jeśli włosy nie odrosną czupryna przy regularnym stosowaniu tych środków przestanie się przerzedzać, a to pierwszy, decydujący i ogromny krok na drodze do sukcesu.
Czy wiecie, że sięgając po zioła można przyspieszyć porost włosów, powstrzymać ich wypadanie, pozbyć się łupieżu i zapewnić czuprynie blask, elastyczność i świeżość?
Zioła działają na włosy lepiej niż niektóre kosmetyki, które zwykliśmy ostatnio przeceniać, chociaż z drugiej strony część kosmetyków (nazwijmy je kosmetykami profesjonalnymi bądź dermokosmetykami) działa bardziej kompleksowo i faktycznie bywają one lepszą, niż zioła, bronią w usuwaniu wszystkich tych zjawisk, które zagrażają naszym włosom. Na włosy bardzo dobrze wpływają zioła takie jak pokrzywa, skrzyp polny czy rumianek, doskonale zrobi im również rozmaryn i parę innych ziółek, stosowanych jeszcze przez nasze babcie. O ich działaniu pewnie słyszeliście przypomnijmy sobie jednak, które z nich powstrzymują łysienie, które redukują łupież, a które zapewniają czuprynie lepszą kondycję.
Zioła na łupież, łysienie, piękniejsze włosy Do ziół, które koniecznie należy wykorzystać w leczeniu łysienia (przynajmniej tego okresowego) należy skrzyp polny. Porost włosów można stymulować przy pomocy czarnej rzodkwi. Jeśli chodzi o łupież bardzo dobrze na polu walki z nim sprawdzają się pokrzywa i rozmaryn. Wszystkie te zioła można stosować też po to, by poprawić kondycję włosów. Panie o blond włosach rozmarynu raczej powinny unikać (rozmaryn przyciemnia włosy), ale z powodzeniem mogą sięgnąć po rumianek, który nada czuprynie blond blasku, lekko rozświetli ją i być może odrobinę rozjaśni. Przy okazji warto też dodać, że zioła te bardzo często bywają bazą popularnych kosmetyków do włosów.
Z tym, że świerzb to choroba kłopotliwa nie możemy się nie zgodzić. Nie ulega wątpliwości i to, że wiele osób nie chce o nim mówić uważając go za problem co najmniej nieprzyjemny.
Odkładanie rozmowy o świerzbie w nieskończoność nie jest jednak dobrym rozwiązaniem. Nie mówimy przecież o schorzeniu, które przestało być kłopotliwe już przed wiekami. Nie mówimy też, wbrew pozorom, o chorobie, z którą borykają się wyłącznie osoby o dość lekceważącym stosunku do higieny osobistej, choć wielu naszych rodaków właśnie tak chciałoby postrzegać świerzb. Jakie są zatem jego objawy i po czym możemy rozpoznać, że świerzb stał się i naszym problemem?
Świerzb przenosi się w następstwie kontaktów fizycznych, już na samym początku warto jednak podkreślić, że nie muszą być to wcale kontakty o intymnym charakterze. Niekiedy wystarczy, że podamy rękę osobie zarażonej albo będzie korzystać z tego samego ręcznika w firmowej łazience, a możemy przekonać się o tym, że świerzb nie jest wcale mitem z przeszłości. Dobrze więc wiedzieć, że w naszym otoczeniu znajduje się osoba zmagająca się z tym problemem można wtedy bowiem zachować znacznie większą ostrożność.
Świerzb zazwyczaj atakuje dłonie pojawiając się niekiedy również na podeszwach stóp. Jego pierwszym znakiem rozpoznawczym jest dość charakterystyczna wysypka przybierająca postać pęcherzyków oraz grudek, która może wywoływać nieprzyjemne uczucie w trakcie chodzenia oraz wykonywania innych czynności codziennych. Mniej więcej po trzech lub czterech tygodniach po zakażeniu świerzb przestaje być nieprzyjemną, ale pozostaje dotkliwą dolegliwością. Właśnie wtedy chorzy zaczynają narzekać na uporczywe swędzenie, choć i ono rozwija się fazami. Na początku świąd jest przede wszystkim wynikiem zmiany temperatury, pojawia się więc przede wszystkim wówczas, gdy chory rozbiera się albo wychodzi z ciepłej wanny po kąpieli. Z czasem jednak objawy stają się coraz bardziej dokuczliwe.
Chorzy, którzy mają nadzieję na to, że choroba ustąpi sama muszą pamiętać i o tym, że świerzb ma tendencję do rozwijania się. Stopniowo infekuje kolejne części ciała, a walka z nim staje się coraz trudniejsza. To właśnie dlatego lekarze podejmują ją już po stwierdzeniu pierwszych objawów tak, aby rozwój choroby nie okazał się zbyt męczący dla samego pacjenta. Już pierwsze sygnały świadczące o obecności świerzbowca powinny zatem skłaniać nas do złożenia wizyty u dermatologa.
W tym artykule prezentuję kilka cierpkich słów, mających uzmysłowić obecną sytuację w systemie "ciągłego" leczenia, gdzie liczy się zysk i jednostki nabywające leki - zamiast człowiek i ludzkie zdrowie.
Oj, tytuł sugeruje, że ciężkie działa wytoczę. W sumie tak będzie. Na początek jednak małe sprostowanie. Pamiętaj czytelniku, że wszystko, co tutaj przeczytasz, piszę po to, by uzmysłowić Tobie (również sobie) pewne zachodzące procesy. W żadnym wypadku nie jest moim pragnieniem obwiniać czy oskarżać kogokolwiek. Zaznaczę jeszcze tylko, że ten temat jest tak rozległy, iż z dużym prawdopodobieństwem uda mi się w tym wpisie jedynie zasygnalizować pewne zjawiska.
O tym, że farmacja (a dokładnie wielkie koncerny farmaceutyczne) mają zakusy na zawartość naszych portfeli, wiedziałem już od jakiegoś czasu. Coraz częściej jednak miałem odczucie, że zachłanność wyżej wspomnianych koncernów nie ogranicza się tylko do naszych pieniędzy, a w rzeczywistości mają ochotę na zawładnięcie nami w całości. Jeśli do dnia dzisiejszego nie jesteś tego świadom, to proponuję, byś obejrzał poniższy film, w którym doktor Mathias Rath prowadzi „lekcję historii” i podaje mało znane fakty, zupełnie odmienne w stosunku do tego, czego uczeni jesteśmy w szkołach.
Tak więc jasno z tego filmu wynika, że my, ludzie, się nie liczymy – liczy się tylko kasa, interes i nic więcej. Na dowód tez przedstawionych w powyższym filmie, iż jesteśmy bezwolnymi marionetkami w rękach kartelu farmaceutycznego, niech posłuży dość cierpka w swojej wymowie publikacja Macieja J. Pike-Bieguńskiego, która ukazała się drukiem w 2009 roku w lutowym wydaniu Nieznanego Świata. Ten świetny artykuł o podobnym wydźwięku, nosi jakże wymowny tytuł „Obyś chorował jak najdłużej”.
Autor tej publikacji pewnego razu miał „przyjemność” jako naukowiec i fizyk wziąć udział w jednej z narad zorganizowanych przez kierownictwo zachodniego koncernu farmaceutycznego. To, co zaskoczyło najbardziej Pana Macieja, to fakt, że dla szefów wielkich ponadnarodowych firm farmaceutycznych chory to nie człowiek, a jedynie jednostka nabywająca leki. To, co autor usłyszał, przekazuje nam w formie swoistego ostrzeżenia, ponieważ często „powodowani obawą o zdrowie, kierujemy swoje kroki do apteki. I chociaż brzmi to paradoksalnie, często, choć nie zawsze, jest to droga po leki, nie zaś po zdrowie.”
Jak pisze autor: „w ciągu całego wystąpienia ani razu nie usłyszałem (…) takich słów jak: współczucie choremu, szybki powrót do zdrowia, koszt terapii, jakie pociąga ona dla niego samego oraz rodziny itp. Człowiek chory bowiem i jego problemy nie stanowiły w najmniejszym stopniu przedmiotu zainteresowania dyrektora firmy farmaceutycznej. On mówił wyłącznie o ekonomii oraz biznesie, co jest typowe dla myślenia towarzyszącego działalności całego przemysłu farmaceutycznego, w którym nie sposób dopatrzeć się jakichkolwiek elementów etycznych.”
Szczerze mówiąc, nie ma w tej sytuacji nic nadzwyczajnego – sami pomyślcie. Postawcie się w sytuacji takiego dyrektora. Przychodzi do Was dwóch naukowców, jeden mówi, że wynalazł lek na wszystkie choroby tego świata, wystarczy połknąć tylko jedną tabletkę i koniec z chorowaniem. I z racji tego, że jest tak fantastycznym panaceum na zdrowotne problemy ludzkości, nawet jeśli wycenimy ją na kilka tysięcy złotych za sztukę, to i tak większość ludzi na pewno ją kupi. Drugi naukowiec mówi, że wynalazł środek, który przynosi ulgę w przypadku jednej z powszechnych chorób, co prawda nie leczy, ale i tak każdy, któremu odpowiednio się ją zaleci, będzie ją codziennie łykał, by czuć się „lepiej”. W dodatku będzie łykał do końca swoich dni, a dzięki temu, że jest ta przypadłość tak powszechna, produkcja masowa spowoduje, że będziemy mogli sprzedawać ją po złotówkę za sztukę. I teraz pytanie do Was – który lek zatwierdzacie do produkcji? Odpowiedź wydaje się prosta.
I tak też właśnie postępuje współczesna farmacja. Można by rzec, że daliśmy się bez reszty ogłupić wszędobylskiej reklamie, w szczególności reklamie leków. A „dyrektorzy firm leków powtarzają w myślach dewizę: Obyś chorował jak najdłużej i nigdy nie ozdrowiał, niczym mantrę. Farmacja wymyśliła pigułkę na uśmiech, na zmęczenie, konferencyjną niemoc, na kaszel, łzawienie oczu i niedoczynność płciową. Z jej pomocą leczy się dziś wszystko z wyjątkiem głupoty”, jak pisze autor. I w ten sposób faszeruje nas jak chce i czym się da. Prawda dzisiaj jest taka, że współcześnie czytamy dziesięć razy mniej książek niż nasi przodkowie, gdy tymczasem leków przyjmujemy co najmniej dziesięciokrotnie więcej.
Odetnijmy „sznurki” tej ciągle nas programującej machiny, jaką jest TV. Spróbujmy zacząć samodzielnie myśleć i zadbajmy sami o siebie. Zamiast dawać się programować, poczytajmy coś sensownego lub wyjdźmy na spacer, dotleńmy się. Samo kwękanie, biadolenie, narzekanie połączone z uzależnieniem od syntetycznych leków na pewno nie pomoże. A ciągle powtarzane przez media kłamstwo, które „zastąpiło prawdę głoszącą, iż im mniej leków, tym lepiej i zdrowiej”, powoduje, że „nauczyliśmy się traktować kłamstwo jako prawdę, samej prawdy nie znając.”
W takim razie może warto zadbać o odpowiednie wyposażenie domowej apteczki, idąc za radą autora cytowanego artykułu, Macieja J. Pike-Bieguńskiego. Poniżej prezentuję listę środków, które powinny się w niej znaleźć:
Sok z czarnego bzu Szok z czarnej porzeczki Napar z dziurawca Napar z rumianku lekarskiego Napar z pokrzywy Napar z kwiatu lipy Nalewka spirytusowa na owocu dzikiej róży (tylko dla dorosłych) Nalewka spirytusowa na młodych pędach sosny Herbatka z wyschniętych olchowych szyszeczek Oliwa z wygotowanym w niej nagietkiem Szampon z tataraku (sporządzony zwłaszcza z młodych łodyg i kłączy) z dodatkiem kurzego żółtka Liść babki lekarskiej na rany i otarcia Wytrawne albo półwytrawne wino spożywane podczas obiadów mięsnych.
Cytując na koniec kolejny fragment artykułu, warto zapamiętać, że: „zadaniem lekarza i ordynowanych przez niego lekarstw jest udzielenie POMOCY cierpiącemu człowiekowi. To reguła fundamentalna, zwana zasadą Hipokratesa.” Tym czasem „dyrektor, właściciel czy zarządca fabryki leków kieruje się zupełnie innymi przesłankami. Zgodnie z systemem jego myślenia, szybki powrót pacjenta do zdrowia to ekonomiczna katastrofa firmy farmaceutycznej”. A więc może sami zadbajmy o siebie i postarajmy się trzymać jak najdłużej i jak najdalej od sklepów zwanych aptekami.
Zespół policystycznych jajników może powodować ogromne trudności, gdy chcesz zajść w ciążę. Rady oraz wskazówki co trzeba zrobić, gdy chorujesz na PCOS.
Często dziedziczymy po matce nieregularne cykle miesiączkowe spowodowane zespołem policystycznch jajników, inaczej PCO. U kobiet z PCO zamiast pęcherzyków różnej wielkości i tego jednego, który pęka, gdy osiąga 18-20 mm, jest wiele pęcherzyków tej samej wielkości, z których żaden nie osiąga wymaganych wymiarów. I własnie taka budowa jajników stwarza problem przy zajęciu w ciążę - mówi dr Andrzej Wincewicz, ginekolog. Poza tym jeden procent kobiet ma przedwczesną menopauzę, przed 40. rokiem życia, co jest uwarunkowane genetycznie. W tym przypadku kobieta może bez problemu zajść w ciążę, ale przy drugim , trzecim dziecku planowym później - mogą już pojawić się trudności - dodaje dr Wincewicz.
Jak sobie z tym radzić?
Jeśli chcesz mieć dziecko, nie odkładaj decyzji o jego urodzeniu. Szczyt płodności przypada na 23. rok życia. Jeśli zdrowa kobieta w tym wieku ma jednorazowy seks w czasie dni płodnych ma nie więcej niż 24 procent szans żeby zajść w ciążę. Dlatego jeśli wiemy, że po matce odziedziczyliśmy PCO albo jesteśmy narażone na wcześniejszą menopauzę nie należy odkładać zajścia w ciążę.
Czy kiedykolwiek poroniłaś?
Jeśli zdarzyło się to twojej matce, może się to zdarzyć także tobie. - Przyczyną może być wypomniane PCO, a dodatkowo skłonność do cukrzycy pojawiająca się do cukrzycy może spowodować cukrzycę ciążową - mówi dr Wincewicz. Przy PCO występuje skłonność do ciąży mnogiej, szczególnie gdy jest stymulacja jajeczkowania, co zwiększa ryzyko poronień lub wad genetycznych. Często też może się rozwijać tylko jeden zarodek a drugi nie i dochodzi wtedy do jego poronienia albo wchłonięcia - dodaje dr Andrzej Wincewicz.
Jak temu zapobiec?
Odpowiednio przygotuj się do zajścia w ciążę. Trzeba kilka miesięcy wcześniej zgłosić się do ginekologa, który wykluczy infekcję pochwy, sprawdzi czy chorowałaś na różyczkę, toksoplazmozę oraz przepisze odpowiednie witaminy. To wszystko pomoże zmniejszyć ryzyko poronienia.
Czasami zdarza się tak, że ludzie wskutek nieszczęśliwych wypadków tracą swoje naturalne zęby. Jest to na pewno niezwykle przykre doświadczenie, szczególnie dla kobiet, które szczególnie dbają o swój wygląd. Dla takich osób dentyści mają do zaproponowania naprawdę niezwykle efektywne leczenie.
Podczas konsultacji i zebraniu wywiadu lekarskiego, dentyści najczęściej proponują takim pacjentom implanty zębów, ponieważ w szybki sposób zapewniają one szybki powrót do zdrowia i zapewniają znowu piękny i zdrowy uśmiech bez nieestetycznych ubytków. Implanty stomatologiczne są niezwykle zaawansowane pod względem technologicznym i nie są one odrzucane przez ludzki organizm, gdyż są wykonane z tytanu, który jest w stu procentach akceptowany przez ludzkie ciało, dzięki czemu ryzyko ewentualnych powikłań spada praktycznie do zera. Oczywiście, podczas leczenia nie powinno się palić papierosów, ani spożywać alkoholu, ponieważ te używki sprawiają, że rany się nie goją lub goją się o wiele dłużej i leczenie może się przeciągnąć, co nie jest korzystne.
Implanty zębów zastępują korzenie. Wszczepia się je do kości szczęki lub żuchwy – w zależności od potrzeb pacjenta. Po zabiegu wszczepienia, trzeba poczekać, aż implanty stomatologiczne zostaną obrośnięte przez kość oraz dziąsło, aby były najbardziej optymalnie umocowane w naszym ciele. Dopiero po kilku tygodniach – gojenie rany i obudowywanie implantów zębów trwa około trzech tygodni – dentysta może rozpocząć rekonstrukcję zębów i założyć koronę lub most.
Implanty zębów są najlepszą formą leczenia ubytków, ponieważ jest to szybka metoda oraz niezwykle trwała – efekty mogą się utrzymywać przez całe życie pacjenta, jeśli ten oczywiście będzie stosował się do zaleceń lekarza. Decydując się na leczenie, trzeba szykować się na całkiem spore koszty, które zależą oczywiście od ilości implantów do wszczepienia. Niestety, implanty stomatologiczne nie są refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia, dlatego na samym początku leczenia warto poprosić dentystę o wycenę kosztów leczenia.
Implanty zębowe wykonasz w autoryzowanej klinice implantologicznej - Implantologia Na Podzamczu w Szczecinie. Implanty to gwarancja odzyskania pełnej funkcjonalności i estetyki uzębienia.
Jak wcześnie powinno się wykonać badania prenatalne?
Autor: Łuk Marzenie
Badania prenatalne mają na celu wykrycie chorób, które mogą dotknąć jeszcze nie narodzone dziecko. Do takich badań zaliczają się również zwykłe badania ultrasonograficzne. Kiedy przystąpić do ich wykonania? Na jakim etapie ciąży?
Lekarze na tak postawione pytania mają tylko jedną odpowiedź – jak najwcześniej. We wczesnych etapach ciąży można już wykryć pewne nieprawidłowości w rozwoju płodu i szybko im zapobiegać. Kobiety, które wiedzą, że są w ciąży, powinny jak najszybciej znaleźć się pod fachową opieką lekarską. Lekarz ginekolog prowadzący ciążę na pewno zleci szereg badań prenatalnych.
Najpierw najpewniej będą to nieinwazyjne badania prenatalne, do których zalicza się zwyczajne badania USG oraz testy krwi. Jeśli zajdzie taka potrzeba, wykonywane są również inwazyjne badania prenatalne. Dzieje się tak chociażby wtedy, gdy kobieta już wcześniej urodziła chore dziecko, albo też ma ukończony 35. rok życia. Im dłużej zwleka się bowiem z macierzyństwem, tym większe prawdopodobieństwo tego, że dziecko może być chore na schorzenia wrodzone.
Jeśli lekarz, w toku przeprowadzania zwyczajnych, nieinwazyjnych badań prenatalnych, wykryje jakiekolwiek nieprawidłowości w rozwoju zarówno ciąży, jak i płodu, wówczas kieruje pacjentkę na konkretne badania prenatalne inwazyjne. Sama kobieta ciężarna może, ale nie musi, wyrazić zgody na ich przeprowadzenie. Okazuje się bowiem, że mogą one stać się główną przyczyną powikłań ciążowych. Z uwagi na to, młode, przyszłe matki zastanawiają się nad tym, czy w ogóle zasadne jest przeprowadzanie inwazyjnych badań prenatalnych. Im wcześniej jednak lekarzom uda się zdiagnozować wadę rozwojową u dziecka, tym wcześniej będą mogli skutecznie je leczyć – albo jeszcze w czasie ciąży, albo od razu po urodzeniu dziecka.
Upierdliwe schorzenie dotykające głównie sportowców i osoby aktywne sportowo, ale nie tylko. Jest to chyba niezbyt znana choroba i nie bardzo kojarzona z kolanami, a właśnie ich dotyczy. Stawy są bardzo często narażane na różnego rodzaju urazy i uszkodzenia.
Ja jestem właśnie jedną z tych osób, które zostały dotknięte tym schorzeniem i to w dwóch kolanach. Zaczęło się niewinnie od delikatnych bólów kolan, ale z czasem ból się wzmagał, zwłaszcza przy dużym wysiłku, a nawet potrafił obudzić w nocy. W końcu przyszedł czas na wizytę u lekarza, przypisywali leki przeciwbólowe, maści chłodzące, żele, fizjoterapię itp. pomagało na chwile, a potem od nowa ten sam ból. Jeden lekarz stwierdził, że udaję bo nie chce mi się zmywać podłóg w domu na kolanach, pomijając fakt, że wynaleziono już mopy. Aż w końcu trafiłam do rzetelnego ortopedy, który po szeregu badań, prześwietleń i usg odkrył u mnie to schorzenie. Wysłał mnie do innego fachowca specjalizującego się w takich przypadłościach i tym sposobem po kilku kolejnych nieudanych próbach łykania prochów i smarowania maściami, trafiłam na stół operacyjny.
Najpierw pod nóż poszło kolano prawo, bo bolało bardziej (mimo że w badaniach wyszło,ż e lewe jest gorsze). Miałam artroskopię z wycięciem jakichś tam błon maziowych i zwolnieniem troczka rzepki. Zastosowano znieczulenie w krzyż, mało przyjemne, ale do przeżycia. Operacja pomogła, potem była jeszcze rehabilitacja i oczywiście zastrzyki przeciwzakrzepowe przez miesiąc. Zadowolona z efektów rok później dałam sobie grzebać w drugim kolanie, tylko tym razem przy znieczuleniu ogólnym, które uważam było o wiele lepsze. Potem znowu rehabilitacja i wszystko póki co przycichło, czasem tylko pobolewa mnie jedno albo drugie. A jestem już 5 i 4 lata od artroskopii. No i teraz okazało się, że jestem w ciąży i zastanawiam się czy moje kolana utrzymają ciężar, jaki się z tym wiąże? Lekarz uprzedzał, że to może się odnowić, więc chyba znowu będę musiała złożyć mu wizytę, jak tylko się coś zacznie dziać.
Wady wzroku, dokuczają nie tylko nam – osobom dorosłym czy też w podeszłym wieku. Cierpią na nie również nasze dzieci. Wśród najczęściej spotykanych u nich wad, zalicza się: astygmatyzm, krótkowzroczność i dalekowzroczność.
Najczęstsze przyczyny wad wzroku u dzieci to dziedziczenie, ale nie tylko. Otóż, dość częstym powodem pojawiania się wad wzroku u dzieci – głównie w wieku szkolnym, jest obciążenie oczu nadmierną pracą. Poza tym, do powstawania niektórych dziecięcych wad wzroku, przyczyniają się też: niewłaściwa dieta oraz nieprawidłowa higiena oczu przejawiająca się na przykład czytaniem przy nieodpowiednim świetle czy też spędzanie długich godzin przed komputerem lub telewizorem.
Diagnostyka wad wzroku u dzieci. Jak twierdzą specjaliści okuliści, pierwszą kontrolę wzroku u dziecka, należy przeprowadzić już w wieku 2-3 lat. Wtedy też, zwiększa się znacznie szansa na całkowite wyeliminowanie stwierdzonej wady. Leczenie wad wzroku u dzieci odbywa się na kilka różnych sposobów. Pierwszy z nich to specjalne ćwiczenia, które można wykonywać także w domu według ustalonego schematu. Drugi sposób to właściwie dobrane okulary. Aby je nabyć, niezbędna jest wizyta w gabinecie okulistycznym.
Jak leczy się wzrok u dzieci. Okulary korekcyjne dla dzieci, dobiera się podobnie jak w przypadku osób dorosłych, czyli według ścisłego zalecenia lekarza. Przepisane okulary dziecko, powinno nosić przez cały czas czyli zarówno w czasie, zabawy jak i w trakcie nauki czy chociażby zwykłego spaceru. W przeciwnym razie, okulary korekcyjne nie spełnią swojego zadania a wzrok malca może ulec znacznemu pogorszeniu. Przepisane okulary, należy nabyć jak najszybciej. Im później tego dokonamy, tym bardziej przyczyniamy się do wystąpienia: zeza lub niedowidzenia.
Wybierając właściwe okulary dla dziecka, należy kierować się przede wszystkim jego bezpieczeństwem. Dzieci – szczególnie te młodsze – są zazwyczaj bardziej aktywne niż osoby dorosłe. Dlatego też, wybór okularów musi uwzględnić tą wyjątkową potrzebę. Oznacza to, że zarówno ich szkła jak i same oprawki, powinny być jak najbardziej odporne na upadek czy zarysowanie. Wybierając okulary korekcyjne dla dziecka, warto też zwrócić uwagę na wygodę w ich noszeniu. Powinny, więc być one odpowiednio lekkie. Nie zaszkodzi przy tym, by oprawki były kolorowe i wesołe. Dzięki temu, każdy nawet największy uparciuszek, chętnie będzie w nich chodził.
Problem z kupnem okularów? duzy wybór znajdziesz w Interaktywnym Salonie Optycznym iOkularnicy: okulary korekcyjne, sportowe i przeciwsłoneczne. W salonie otrzymasz też profesjonalną poradę i pomoc przy wyborze odpowiednich okularów.
Jesień i zima to okres bardzo uciążliwy, gdyż przeróżnego rodzaju choroby nękają nas ze zdwojoną siłą. Jest to również czas, gdy wyjątkowo często jesteśmy narażeni na ból gardła.
Jakie są przyczyny powstawania bólu gardła?
Infekcja gardła to najczęstsza przyczyna tej dolegliwości. Powstaje w momencie osłabienia błon śluzowych lub przesuszenia powierzchni gardła. Dzieje się tak ze względu na ciągłe zmiany temperatury otoczenia, w którym przebywamy. Oprócz wirusów, które są najczęstszą przyczyną bólu gardła, mogą wystąpić również infekcje bakteryjne. W tym przypadku lekarz zazwyczaj przepisuje antybiotyki. Czasem ból gardła wywołują choroby i stany zapalne jamy ustnej, jak zapalenie opryszczkowe lub zapalenie dziąseł.
Jak zapobiegać bólowi gardła?
Najważniejszą sprawą w zapobieganiu bólu gardła jest odpowiednia higiena życia. Ważnym czynnikiem będzie nie dopuszczanie do przemęczenia oraz respektowanie stosownych nawyków żywieniowych. Organizm przemęczony jest bardziej podatny na wszelkiego rodzaju infekcje. Warto więc zadbać o to, aby nie narażać się na zbytnie przegrzanie lub wyziębienie oraz stosować odpowiednią dietę. Powstawanie bólu gardła jest ściśle związane z infekcjami, dlatego też warto stronić od przebywania w miejscach zatłoczonych w trakcie natężenia czasu zachorowań.
Jak leczyć ból gardła?
W leczeniu bólu gardła stosuje się przede wszystkim środki przeciwbólowe, jak na przykład różnego typu pastylki do ssania, leki w aerozolu czy syropy. Ponadto dobrym pomysłem będzie używanie specyfików ziołowych, z których do najbardziej skutecznych należą: szałwia, nagietek i rumianek. Zioła w terapii bólu gardła wykorzystuje się przeważnie w formie naparów i płukanek. Specyfiki te redukują ból, jak również likwidują wirusy i drobnoustroje, jakie zainfekowały gardło. Oprócz leków i ziół warto zastosować także domowe sposoby na ból gardła. Bardzo popularne są mieszanki z czosnku czy syropy z cebuli, które charakteryzują się silnymi właściwościami antyseptycznymi.
Zapalenie trzustki to problem, który trapi najczęściej ludzi otyłych. W grupie podwyższonego ryzyka znajdują się także osoby palące wyroby tytoniowe. Choroba ta, z racji swojej lokalizacji i tego, że dotyka jednego z najważniejszych organów wewnętrznych, nie może być bagatelizowana.
Jest to przypadłość dużo groźniejsza aniżeli typowe przeziębienie i bezspornie wymagająca większej uwagi. Dolegliwość nie poddana terapii może się poza tym natężać oraz wpływać na inne narządy. Wyraźny ból powinien uprzytomnić każdemu, jak ważne jest poddanie się natychmiastowemu leczeniu, chociaż dla niektórych jest on banalną i niegroźną eksperiencją.
Zapalenie trzustki to dotkliwe schorzenie, które może wyłonić się nie tylko w następstwie nadużywania alkoholu lub nieprawidłowego odżywiania się. Z reguły jest ono wynikiem zakażenia wirusowego albo bakteryjnego. Jednakże istnieją przypadki, że schorzenie pojawi się z powodu oddziaływania toksyn, lub bez zrozumiałej przyczyny. W takim przypadku chorobę określa się mianem "idiopatyczne zapalenie trzustki". Wskazane jest więc zgłaszanie się co jakiś czas na badania. W większości wypadków organizm sam stara się zwalczyć chorobę, jednakże nie zawsze wygrywa z tym bezwzględnym schorzeniem. Warto więc poddać się szybko stosownemu leczeniu, ponieważ w takim wypadku zapalenie trzustki może stanowić zagrożenie także dla innych organów wewnętrznych.
Objawy zapalenia trzustki są wyjątkowo przykre. Ból następuje nagle, co jest porównywalne do ukłucia ostrym obiektem. Uczucie bólu jest tak przenikliwe z tego powodu, że występuje niespodzianie oraz obejmuje niewielki odcinek ciała. Podczas tej dolegliwości tracimy apetyt i pojawiają się silne mdłości. Niechybnie wystąpi także przyspieszone tempo bicia serca. Jeżeli dojdzie do ostrego zapalenia trzustki, do symptomów należeć będą także: wysoka gorączka oraz dolegliwości trawienne. W takim przypadku konieczne jest leczenie szpitalne.
Zgodnie z wszelkimi wytycznymi specjalistów zajmujących się medycyną estetyczną, prawie co czwarty człowiek na Ziemi cierpi, albo cierpiał, na wysypkę o podłożu uczuleniowym. Takie schorzenie nosi miano pokrzywki.
Przeważnie pojawia się ona u dzieci lecz spotykana jest także u dorosłych. Pokrzywka nie przynależy do przypadłości wyjątkowo ciężkich i nie będzie wymagała nadzwyczaj karkołomnego kurowania. Z reguły mija po upływie około jednej doby. Przypadłość ta jest jednakże wybitnie męcząca. Zmiany na powierzchni skóry pojawiające się w trakcie ataku pokrzywki prawie w każdym przypadku swędzą. W następstwie dość często dochodzi do zadrapań zaatakowanych miejsc, a to z kolei wzmaga stan zapalny.
Skutecznym sposobem walki z pokrzywką będzie użycie preparatów na bazie cynku. Pokrzywka czasami może być także kurowana poprzez aplikację leków hamujących produkcję histaminy przez komórki skóry. Od czasu do czasu można zastosować też specyfiki na uspokojenie, zwłaszcza u dzieci.
Jako choroba pokrzywka dzielona jest na dwie kategorie: pokrzywkę alergiczną oraz idiopatyczną. Pokrzywka idiopatyczna jest wariantem tego schorzenia, którego pochodzenia nie da się wyjaśnić. Pokrzywka alergiczna natomiast pojawia się w następstwie kontaktu z substancją uczulającą. Wyżej wymienione typy dolegliwości różnią się nie tylko przyczyną, ale też objawami i szybkością ich następowania. Objawy pokrzywki alergicznej ujawniają się zazwyczaj po dłuższym czasie od kontaktu z materiałem uczulającym i są bardzo wyraźne. Pokrzywka idiopatyczna z kolei ma w większości wypadków niezmiernie subtelny i szybki przebieg.
Jeśli objawy charakterystyczne dla pokrzywki będą utrzymywać się długi czas, sugerowany jest kontakt z lekarzem rodzinnym, który może skierować na konsultacje z dermatologiem lub alergologiem. Będzie to miało ogromne znaczenie w przypadku pojawienia się pokrzywki u dzieci do pierwszego roku życia, ze względu na ich nie w pełni wykształcony system immunologiczny.
Lekarze są zgodni co do jednego - nastały ciężkie czasy dla wątroby. Styl życia w dwudziestym pierwszym wieku niewątpliwie sprzyja chorobom wątroby. Co konkretnie mam na myśli? Przede wszystkim niezdrowe odżywianie, które z roku na rok staje się coraz większym problemem i jest powodem coraz to większej ilości chorób cywilizacyjnych.
Zacznijmy może od tego jakie są główne zagrożenia dla wątroby człowiek.
Wspomniane już wcześniej odżywianie. Wprawdzie wątroba jest dość tolerancyjna i posiada zdolności regeneracyjne, to jednak nie można powiedzieć, że problem nie istnieje. Zbyt dużo cukrów prostych, duże ilości niezdrowych tłuszczów, do tego marnej jakości może prowadzić do stłuszczenia wątroby. Nie wspominając już o różnego rodzaju fast foodach, gotowych daniach pełnych konserwantów, sztucznych ulepszaczy, barwników i pewnie jeszcze wielu rzeczy o których nie zdajemy sobie nawet sprawy (może to i lepiej).
No tak, miało być przecież coś na temat odżywiania. Jaka więc dieta jest jest odpowiednia dla wątroby? Jak sama nazwa mówi - dieta wątrobowa. Nie chodzi mi tutaj wcale o jakieś bardzo skomplikowane przepisy, raczej o ogólne porady, które można zastosować w profilaktyce przez osoby nie mające poważniejszych problemów z wątrobą. W poważnych chorobach dieta wątrobowa może być rzeczywiście dość rygorystyczna, skomplikowana i koniecznie dobrana indywidualnie przez lekarza specjalistę, gdyż jest to kwestia niełatwa i zależna od konkretnego przypadku.
Używki różnego rodzaju to jedna z częstszych przyczyn chorób i uszkodzeń wątroby. Można by stworzyć długa listę używek od tych legalnych i bardzo popularnych jak alkohol, aż do tych nielegalnych i chyba (mam nadzieję) mniej popularnych jak choćby kokaina. Oba narkotyki (proszę nie łapać za słowa, przyjąłem definicję, że narkotyk do substancja psychoaktywna, a alkohol jest taką jak najbardziej, a na marginesie nie jestem żadnym zagorzałym przeciwnikiem ani alkoholu ani innych używek) są silnie hepatoksyczne, a połączone razem tworzą naprawdę zabójczą mieszankę dla wątroby.
Z alkoholem problem jest taki, że najgorszy jest ten pity regularnie (marskość wątroby często jest wynikiem długotrwałego, regularnego picia alkoholu w dość dużych ilościach). Wtedy wątroba nie ma czasu na regeneracje, a więc picie często i regularnie nawet małych ilości może być szkodliwe. Tak więc te kilka lampek wina codziennie, może i na serce wpłyną pozytywnie, ale na wątrobę już nie. Nie sugeruję rezygnować z niewielkich dawek alkoholu, sugeruję raczej zdrowy rozsądek.
Celem tego artykułu było zwrócenie uwagi na problem chorób wątroby, który w ostatnich latach staje się coraz poważniejszy - mam nadzieje, że mi sie to udało.
Aparaty nowej generacji
Odkładanie rozmowy o świerzbie w nieskończoność nie jest jednak dobrym rozwiązaniem. Nie mówimy przecież o schorzeniu, które przestało być kłopotliwe już przed wiekami. Nie mówimy też, wbrew pozorom, o chorobie, z którą borykają się wyłącznie osoby o dość lekceważącym stosunku do higieny osobistej, choć wielu naszych rodaków właśnie tak chciałoby postrzegać świerzb. Jakie są zatem jego objawy i po czym możemy rozpoznać, że 
Najpierw najpewniej będą to nieinwazyjne badania prenatalne, do których zalicza się zwyczajne badania USG oraz testy krwi. Jeśli zajdzie taka potrzeba, wykonywane są również inwazyjne badania prenatalne. Dzieje się tak chociażby wtedy, gdy kobieta już wcześniej urodziła chore dziecko, albo też ma ukończony 35. rok życia. Im dłużej zwleka się bowiem z macierzyństwem, tym większe prawdopodobieństwo tego, że dziecko może być chore na schorzenia wrodzone.